ویژگی ابررسانایی اولین بار توسط پروفسور هلندی، کمرلینگ اونز (Kamerlingh Onnes) در سال 1911 در دانشگاه لیدن دیده شد. او دریافت که در دمای 4 کلوین، مقاومت جیوه تا حد اندازه‌گیری ناپذیری کاهش می‌یابد.
زمانی که یک ابررسانا در یک میدان مغناطیسی (ضعیف) خارجی قرار می‌گیرد، میدان فقط به مقدار ناچیز 𝝺 در ابررسانا نفوذ می‌کند که به آن عمق نفوذ لاندن (London penetration depth) می‌گویند. با گذشت زمان این مقدار به صفر می‌رسد. به این پدیده اثر مایسنر می‌گویند. بر اساس خواص مغناطیسی ابررساناها به دو نوع یک و دو تقسیم می‌شوند. نوع دو از نظر کاربردهای تجاری بسیار جذاب و حائز اهمیت است و در آهنرباهای مغناطیسی بسیار قوی، پزشکی، الکترونیک، تولید انرژی، انتقال قدرت و ... کاربردهای بسیار جالبی دارد.
مواد ابررسانا بسیار متفاوت هستند و عمدتا شامل فلزات و سرامیک‌های بسیار خاص هستند. از نظر تکنولوژی ابررساناهایی که در بالای دمای 77 کلوین (196- درجه سانتیگراد) کار می‌کنند ابررسانای دما بالا محسوب می‌شوند و می‌توان با استفاده از نیتروژن مابع این دما را فراهم کرد که به نسبت هلیم مایع بسیار ارزان‌تر است. ابررساناهای دمابالا عمدتا شامل سرامیک‌های برپایه اکسید مس می‌باشند که در بسیاری از موارد مانند قطارهای مگ‌لو (معلق)، MRI، کابل‌های انتقال قدرت و .... کاربردهای تجاری پیدا کرده‌اند.
پاورپوینت بررسی ابررساناهای دما بالا
پاورپوینت زایمان فیزیولوژیک 
پروپوزال تاثیر شناخت درمانی گروهی مبتنی بر حضور ذهن (MBCT) بر کاهش افسردگی و افزایش رضایت زناشویی در ز
پروپوزال شیوع شناسی رفتار های پر خطر در ارتباط با سوء مصرف مواد مخدر در میان نوجوانان و جوانان 15 تا 2
چگونگی به کار گرفتن فلز های مختلف از زمان کشف تا کنون